Columns
Sterrenkaas
Na de geitenyogales serveren we geitenkaas met geitencappuccino koffie, En ja, dat is een fantastische combinatie. De geiten worden dagelijks gemolken en de boerin maakt de kaas op de boerderij. In de kaas proef je de liefde waarmee de dieren behandeld worden en alle verschillende planten die de dieren eten.
Deze kaas wordt ook geserveerd bij een restaurant met drie Michelin Sterren. Daar kun je voor tussen de € 200 en € 300 per persoon gaan eten. Dat is best veel geld voor een etentje maar het lijkt met wel een keer een mooie ervaring. Al het eten met vakmanschap, liefde en aandacht bereid en geserveerd. Het liefst zou ik dan met iemand willen eten die me door de gerechten heen praat met kennis over het eten. Of nog beter… mindful eten.
Vorig jaar ben ik naar een ecologische yogacommune geweest. Op de tweede dag begonnen we met een bonenpap als ontbijt. En dat is best even slikken. Ik at het op met de oefening dankbaar te zijn maar ook om geen honger te hebben later op de dag. ‘s Avonds aten we een driegangen diner in kerstsfeer. Prachtig gedecoreerde tafels met zilveren kandelaren en verse bloemen. En in stilte.
Nu ben ik dat wel gewend van eerdere retraites en ik hou ervan, eten met een groep in stilte. Geen onzinnig geklets maar gewoon lekker genieten van gezelschap en eten. Met zoveel aandacht en rust eten geeft een smaakexplosie in je mond. Je kunt de afgescheiden ingrediënten proeven. Ik moet nog wel even sparen voordat ik me deze maaltijd bij het restaurant met drie sterren kan veroorloven.
En ondertussen geniet ik lekker iedere keer van de fantastische geitenkaas bij de geitencappuccino. Want één ding weet ik zeker, deze kaas smaakt het allerlekkerst als je het bij de geiten eet na een geitenyogales.
Sweet patatoes
Ik krijg vaak de vraag wat voor mensen geitenyoga komen doen. Ik heb allerlei soorten mensen en groepen op de geitenyoga. En van iedereen geniet ik. Pubers, vriendengroepen, families, Yogi’s, dierenliefhebbers, leuke mannen die hun lief verassen en ook vrijgezellengroepen. Meestal rustige groepen die echt voor de dieren en de yoga komen.
Vandaag heb ik weer een vrijgezellengroep. Dit weekend zijn de boer en de boerin een weekend weg. Een vriendin van de boerin neemt het werk over en assisteert mij bij de geitenyogalessen. Er zijn inmiddels al een paar dames gearriveerd en ik zit met de gastboerin te wachten op het erf op de rest van de groep. Er komt een witte auto toeterend het erf op gescheurd. De gastboerin kan nog net haar hondje opzij trekken. De andere meiden roepen lachend dit geloof je toch niet. Ik vind het inderdaad ook vreemd. Er stapt een vrouw uit in een flamingo pak met roze beenwarmers en een roze slurf van voren wat het hoofd moet voorstellen. Ik vertel dat de les in stilte is.
De bruid zegt: ‘Wist je wel dat het een vrijgezellenfeestje was?’. Een ander roept: ‘deze groep en stil? Echt niet.’ We lopen naar het weiland. En terwijl ik de yogahoudingen maak, roepen ze constant opmerkingen en lachen elkaar uit. Bij een mindfulnessoefening vraag ik de meiden om in stilte de bruid te bewonderen. De bruid trekt haar shirt omhoog, draait zich om en trekt haar broek naar beneden. Als we tussen de grote geiten staan zegt ze lacherig wijzend naar de uiers van de geiten: ‘Sweet patatoes’. De uiers lijken inderdaad wel wat op sweet patatoes nu ze het zegt.
Toch vind ik het niet leuk dat mijn les mislukt is en er lacherig naar de dieren gedaan wordt. Eén van de dames klaagt dat er maar 1 geit bij hun stond tijdens de yoga. Ik verklaar dat ze alleen komen als je rustig bent. Bij het koffie drinken met geitenkaas is de groep rustig geworden. De bruid stelt zich kwetsbaar op en vertelt dat ze het best eng vindt om te trouwen. Daarna vraagt ze of het ook mogelijk is om de geiten te melken. Ik zeg dat dat niet kan maar krijg toch een gevoel van sympathie voor haar nu ze zich kwetsbaar opstelt en interesse in de dieren toont.
Dan krijst ze: ‘Jammer, het lijkt me zo leuk om elkaar onder te spuiten met geitenmelk!’.